Κόρνφορθ, Τζον Γουόρκαπ

(John Warcup Cornforth, Σίδνεϊ 1917 –). Αυστραλός χημικός. Το 1937 αποφοίτησε με έπαινο από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, όπου και παρέμεινε για τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Χάρη σε μια υποτροφία, συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, απ’ όπου έλαβε τον διδακτορικό του τίτλο, το 1941. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου δούλεψε για τον καθορισμό της δομής του κεντρικού μορίου στο αντιβιοτικό πενικιλίνη. Συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου Η χημεία της πενικιλίνης (1949), το οποίο ήταν αποτέλεσμα μεγάλης διεθνούς συμμετοχής. Ο Κ. παρέμεινε στην Οξφόρδη μέχρι το 1946, οπότε και προσχώρησε στο επιστημονικό προσωπικό του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών της Μεγάλης Βρετανίας, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1962. Τέλος, διετέλεσε καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Γουόρικ (1965-71) και του Σάσεξ (1971-82). Ο Κ. έπασχε από μικρός από μία σταδιακή απώλεια ακοής, η οποία τον κατέστησε τελικά τελείως κουφό. Το 1951 ολοκλήρωσε, ταυτόχρονα με τον νομπελίστα Γούντγουορντ, την πρώτη πλήρη σύνθεση μη-αρωματικών στεροειδών. Την εποχή κατά την οποία ο Κόνραντ Μπλοχ, επίσης νομπελίστας, είχε επικεντρώσει την προσπάθειά του στη βιοσύνθεση της στερόλης, ο Κ. μαζί με τον Τζορτζ Πόπτζακ κατόρθωσαν να πετύχουν την πλήρη ανθρακική αποικοδόμηση της χοληστερόλης και να διαπιστώσουν, μέσω ραδιενεργών ιχνηθετών, τη σύνθεση μορίων οξικών οξέων, από τα οποία αποτελείται· αυτό του επέτρεψε να προσδιορίσει λεπτομερώς τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης, ενός εξαιρετικά πολύπλοκου μορίου. Το 1953 εξελέγη μέλος της Βασιλικής Εταιρείας της Μεγάλης Βρετανίας. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και βραβεία για την προσφορά του στην επιστημονική έρευνα. Ωστόσο, σημαντικότερη υπήρξε η βράβευσή του με το Νόμπελ χημείας, το 1975, μαζί με τον Βλαντιμίρ Πρέλογκ, για το έργο του στη στερεοχημεία των ενζυμικά καταλυόμενων αντιδράσεων.